1. Διαυγείς Θάλασσες

ω Οδυσσείας

εἰ μὴ Ἀθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο,
ἤϋσεν φωνῇ, κατὰ δ’ ἔσχεθε λαὸν ἅπαντα·        530

Αν θα μπορούσα τον κόσμο  θα άλλαζα

 αιγίοχος   θα έσεια την θάλασσα υπό την αιγίδα των Ομηρικών Επών και των μεγάλων Ποιητών σε όλα της τα χρώματα, μπλε βαθύ του ουρανού και  το  γαλάζιο της Ιουλίτας  του Οδυσσέα Ελύτη του ρομαντικού με λίγο χρυσαφί του ηλιακού αστεριού.

Ξεκίνησαν  «οι  σταυροφόροι» πάλι να γράφουν άρθρα για την Πηνελόπη που θυμήθηκαν  ξαφνικά   ύστερα  από καίρια  ομηρικά βέλη που δέχθηκαν σε σημεία του λαιμού  αντινοϊκά.

Ας  είναι!  Καλύτερα έτσι . Από το να γράφουν άλλες  άσκοπες  αδολεσχίες  φλυαρίες  άνευ νοήματος  και ουσίας , παπαγαλίες δελφικών ρητών  και να ανεβοκατεβάζουν φωτογραφίες  μεγάλης φιλαυτίας και πόζες  απύθμενης ανισορροπίας  του «εγώ» καλύτερα έτσι. Τουλάχιστον ασχολούνται  στο ΦΒ και εν γένει  στο διαδίκτυο με κάτι  πιο ουσιαστικό και  σαφώς με το θέμα το ομηρικό.

Ανάμεσα  στα πολλά  like και στις λίγες ζωέςπου διάγουν  ασκόπως εδώ και εκεί, κάποια  στιγμή ελπίζω να καταλάβουν και την διαφορά του «ως» που είναι ακριβολογία και του «σαν»  που είναι μεταφορά. Ο Όμηρος μεγάλος ευφάνταστος σουρεαλιστής πάνω κάτω πέρα και μέσα στην πραγματικότητα νιώθει  «σαν στο σπίτι»  αλλά γνωρίζει πως δεν είναι το σπίτι του το πραγματικό το ΦΒ για  να μείνει εκεί φυλακισμένος σαν καναρίνι πουλί σε κλουβί. Όσοι βεβαίως   δεν ξεμείνουν  στις Σειρήνες  μελετώντας επισταμένως  και εμβριθώς το θέμα και δεν καταλήξουν τον Οδυσσέα  «επιγραφή» σε ψησταριά μαζί με τα  μπαλάκια του  τένις στο  μεγάλο  έργο τους .Η  Βουγιουκλάκη  θα συνεχίσει να χορεύει  το γκάλι γκάλι μαζί με την Ναυσικά  για να μη μελαγχολεί στην    περιρρέουσα  σοβαροφάνεια την  καταθλιπτική. Τα κοχύλια της Αιγηίδος και του Ιονίου δίνουν ρεσιτάλ   ομηρικής αυδής  μιας μαγικής ομηρικής αυλής εξοργισμένα πολύ με μια  προδοτική προσβολή.

Στέκομαι  σήμερα  εδώ ανάμεσα στο χθες και στο αύριο και ίσως στο πουθενά και αναρωτιέμαι το αιώνιο  αγωνιώδες  πυριφλέγες ερώτημα των ορεσίβιων συνειδήσεων  υπαρξιακής  αναζήτησης :

Γιατί  να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα. Γιατί;

Στέκομαι στο παράθυρο ατενίζοντας  μια θάλασσα πλατιά και αναρωτιέμαι

για την τραγικότητα και το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης σαν νέος  σεξπηρικός πρωταγωνιστής

Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Αναζητώντας τα άλογα μου  στο σάπιο  βασίλειο της  ανοησίας ,καταλήγω σε μια παράσταση που θα συλλάβει την ένοχη  συνείδηση του βασιλιά όχι σαν  σεξπηρικός ήρωας αλλά σαν ομηρικός   πρίγκιπας  τηλεμαχικός από τα πτερόεντα έπη  τα  ευφάνταστα  φτερωτά.

Σαν  σήμερα….. περίπου πριν από 6 χρόνια η κάθοδος των Ομηρικών Επών στην  μπλογκόσφαιρα σε σύγχρονη ερμηνεία και σύνδεση γεγονότων ονομάτων   διαχρονικά.

Πέρα από τον φόβο την δύναμη την διαύγεια  ως εχθρούς της γνώσης υπάρχει η τελική αναμέτρηση   με το άπειρο  που μας περιμένει  άπειρα ή έμπειρα  όντα   του πυρός  και η φλόγα, το πνεύμα,  που μας  παρακολουθεί σιωπηλός  μάρτυρας και των γεγονότων σε ιστορική  αναδρομική  καταγραφή.

Ας του γνέψουμε λοιπόν να δούμε τι έχει, μαζί με τις κόρες της Μνημοσύνης , τις Μούσες που θα επικαλεστώ, να μας αφηγηθεί.

Σαν  σήμερα

Από τις αναμνήσεις μιας μπλόγγερ

Ροκ   Διαδικτυακή Οδύσσεια

Φεβρουάριος 2008

Διότι όπως λέει και ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ συγγραφέας στην ομώνυμη πρόσφατη ταινία για τον ΣεξΠύρ
ο κάθε γράφων δημιουργός έχει άποψη και θέση πολιτική κοινωνική ανθρωπιστική …διαφορετικά θα έφτιαχνε παπούτσια.

συνεχίζεται….