Τα γηρατειά.
Το τέλος του δρόμου και ενός …ταξιδιού!
Παρ’όλο που κάποιοι άνθρωποι δεν θα αγωνιστούν ποτέ, με την διαύγεια και την δύναμη, σίγουρα θα αντιμετωπίσουν τον φόβο και τα γηρατειά, αφού είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Τα γηρατειά του πολεμιστή όμως δεν είναι η ίδια εμπειρία με τα γηρατειά ενός μέσου ανθρώπου.
Αφού ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο, βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της νικήσει την δύναμη, θέτοντας την σε έλεγχο, φθάνει σε ένα σταυροδρόμι, που είναι ο τέταρτος φυσικός εχθρός του και αφορά τα γηρατειά.
Είναι και η τελευταία πρόκληση και επιλογή που θα κάνει.
Τα γηρατειά είναι ένα σταυροδρόμι, με την έννοια ότι είναι το σημείο στο οποίο διασταυρώνονται δύο δυνάμεις σε ορθή γωνία.
Η μια δύναμη είναι ο διαρκής πειρασμός για ανάπαυση, να τα παρατήσεις και η άλλη είναι η αποφασιστικότητα να συνεχίσεις.
Εάν παραδοθείς στον πειρασμό για ανάπαυση, τα γηρατειά θα τον αποσυνδέσουν από την προσωπική του δύναμη και πριν περάσει πολύς καιρός θα γίνει τόσο αδύναμος όσο και ο οποιαδήποτε μέσος άνθρωπος στα γηρατειά του.
Εάν από την άλλη πλευρά καταπολεμήσει τον πειρασμό να αναπαυτεί επιτελεί ένα θαύμα και προκαλεί μετατόπιση 90 μοιρών, στην συνείδηση του, που τον βοηθά να εισέλθει σε εκείνη την κατάσταση που λέγεται το τελικό ταξίδι του πολεμιστή.Ο πολεμιστής είναι ένας άνθρωπος που έχει ακολουθήσει πιστά την καρδιά του, στον δρόμο για την αληθινή γνώση και δύναμη, τα οποία, όταν τα αποκτά ΄φθάνει και στο τέλος του ταξιδιού του.
Η ιδέα της συνταξιοδότησης είναι ένας τρομερός πειρασμός για κάποιον, που έχει ζήσει στην κόψη του ξυραφιού και ήρθε η ώρα να απολαύσει τα επιτεύγματα του.
Όμως , αυτά είναι μια πολυτέλεια που δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του.
Αν το κάνει την ίδια στιγμή του θριάμβου του τα γηρατειά θα του στερήσουν όλα όσα έχει αποκτήσει στις μάχες του.
Έτσι χωρίς να το συνειδητοποιεί, θα αρχίσει να γίνεται οκνηρός και απρόσεχτος.
Χάνοντας την εγρήγορση του θα ανακαλύψει ότι έχει γίνει ένας αδύναμος γέρος.
Τα γηρατειά είναι ένας θανάσιμος εχθρός και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και οι προηγούμενοι.
Να κυλήσει μαζί τους χωρίς …να παραδοθεί.Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα παράξενο φαινόμενο.
Χωρίς να παρεμβαίνει στην φυσική διαδικασία της γήρανσης, η ζωτικότητα του είναι τέτοια που επιβραδύνει την διαδικασία, σε τέτοιο βαθμό που να φαίνεται αγέραστος και μπαίνει στην φάση της μετατόπισης των 90 μοιρών.
Το ψυχολογικό αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης, είναι γνωστό σαν το τελικό ταξίδι του πολεμιστή, αρχίζοντας μια πλήρη ανακεφαλαίωση ,με την προοπτική της νέας του συνείδησης, παίζοντας ένα ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση του πεπρωμένου του.
Η μετατόπιση δεν ακυρώνει το αποτέλεσμα των γηρατειών στο σώμα αλλά βοηθά τους πολεμιστές να διατηρήσουν τον έλεγχο των ικανοτήτων τους, την γνώση, την νηφαλιότητα και την διαύγεια μέχρι την στιγμή του θανάτους τους και ακόμη… παραπέρα.
Ο πολεμιστής δεν ενδιαφέρεται για την νίκη ή την ήττα ,αλλά, για την χαρά
να δίνει την μάχη του με άψογο τρόπο.
Όταν φθάνει στη Ιθάκη, ο Οδυσσέας, είναι στην μέση ηλικία.
Και αντιμετωπίζει μια κατάσταση περίπου σαν την σημερινή, τόσο απελπιστική…
Οι κρόταφοι γκριζάρουν και οι ρυτίδες ,εμφανείς στο πρόσωπο του, τα γηρατειά είναι μπροστά του πια και διαγράφεται η πιο δύσκολη μάχη που θα δώσει, κάποιος που έχει περάσει ήδη πολλά και… απ’όλα.
Αυτός, που δεν ενέδωσε σε μια θεά, που του προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου, αυτός, που πήγε στον Άδη και γύρισε ζωντανός, αυτός που αρνήθηκε τον Έρωτα μια νεαρής δροσερής Ναυσικά και την γλυκειά ξεκούραση στους φίλους, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με μια αδιέξοδη…κατάσταση.
Το παλάτι υπό κατάληψη, το σπίτι του Ανθρώπου ένα πλιάτσικο παντού, η γη καμένη.
Τα δέντρα κομμένα, το νερό βρώμικο, ο αέρας δηλητηριασμένος, οι μνηστήρες στρωμένοι στο τραπέζι να εξαντλούν και τα τελευταία αποθέματα, αδιάντροπα.
Ο λαός φτωχός αδιάφορος παραιτημένος, εξαθλιωμένος.
Ο Αντίνοος στην καρέκλα της θρησκευτικής εξουσίας, λαίμαργος, αλαζών, υποκριτής και φαρισαίος,κοιλαράς και αντι-νοικός.
Ο Ευρύμαχος, στην θέση της πολικής εξουσίας να ανοίγει κερδοσκοπικούς πολέμους
και τις μάχες εντυπώσεων, μιας άσκοπης, αποπροσανατολιστικής φλυαρίας παραθύρων, διεφθαρμένος, άπληστος, ξεδιάντροπος και ευτραφής.
Οι γυναίκες, Μελάνθες, στους καναπέδες τους , να τους κάνουν τα χατίρια, υποκύπτοντας
… για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι Μελάνθιοι, να πουλάν εκδουλεύσεις με το…. αζημίωτο.
Οι δούλοι να πηγαινοέρχονται γλύφοντας ένα κοκαλάκι και αυτοί και προσκυνώντας συνεχώς για καμιά θεσούλα, στο δημόσιο ή στον… παράδεισο.
Τα περήφανα γηρατειά, της Ευρύκλειας, σε εξαθλίωση, αγανακτισμένα.
Κάποιοι σοφοί γέροντες, Εύμαιοι, σε απομακρυσμένες κορυφές, απομονωμένοι με το κοπάδι τους, βυθισμένοι σε μεγάλη λύπη.
Η Πηνελόπη μακρινή υπόθεση, απρόσιτη, αμφίβολη…
Ο Τηλέμαχος στο έλεος της μόλυνσης των ακάλεστων … Σμιθ, αβέβαιος, ανασφαλής, αθώος,
ανυπεράσπιστος και η νεολαία να αφανίζεται, να εξοντώνεται στις καφετέριες, στις ουσίες, στην παραπαιδεία και στην ανεργία.
Και τα γηρατειά πια μπροστά του να είναι πια ο χειρότερος εχθρός του
και οι μνηστήρες πολυπληθέστατοι, και σε θέσεις εξουσίας όλοι τους, με μεγάλες κοιλιές και αχόρταγα στομάχια…. σε ένα ατέλειωτο φαγοπότι σκανδάλων.Να κάνουν τους ανθρώπους να γεράζουν γρήγορα, αφού τους κλέβουν, τους διαβρώνουν, τους απομυζούν, τους μολύνουν, με την αρπακτική, άπληστη και διαστροφική παρανοική «λογική τους».
Από πού θα αντλήσει δύναμη και κουράγιο, να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση;
Τι μπορεί να κάνει ένας πολεμιστής σαν τον Οδυσσέα;
Ποιόν θα μπορούσε να εμπιστευθεί ;
Η οργή ανεβαίνει στο μέτωπο του.
Ότι αγαπά, το βλέπει, να προσβάλλεται, να καταστρατηγείται, να χλευάζεται,
να λεηλατείται, να εξοντώνεται, η θλίψη του είναι απέραντη, για αυτή την κατάντια του ανθρώπου.Όμως ο μεγάλος εξερευνητής και λάτρης της γνώσης δεν μπορεί ποτέ να δηλώσει ανάπαυση, συμβιβασμό ή παραίτηση, και η λέξη «αδύνατον», δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του.
Την νύχτα που περνάει στο παλάτι , κάτω από μια προβιά, κάνει την μετατόπιση και την ανακεφαλαίωση της ζωής του και περνάει σε άλλη προσοχή και σε μια δεύτερη «κάθετη» μεταμορφωμένη Νεότητα.
Ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου, θα φτιάξει το σχέδιο ακόμα και με αυτές τις συνθήκες και θα δώσει την τελευταία του μάχη.
Έτσι θα γεράσει με αξιοπρέπεια, κοντά σε ότι αγάπησε πολύ και δεν ξέχασε ποτέ
… σαν ένα ολοκληρωμένο τέλειο ον, στον τελικό προορισμό του.
Όταν φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, η ψυχή του είναι ανέγγιχτη, δεν την πρόδωσε, δεν την απαρνήθηκε ποτέ.
Η καρδιά του, καθαρή σαν του γιου του Τηλέμαχου, που τον κουβαλά μαζί του, μέσα του,
το βλέμμα του, λαμπερό, νεανικό, παρ’όλες τις ρυτίδες και το πνεύμα, όρθιο, σπινθηροβόλο, αγέρωχο, απροσκύνητο, αδάμαστο.
Και… είναι αυτό το πνεύμα του πολεμιστή ,
που θα του δώσει το θάρρος και την έμπνευση, να δώσει την τελευταία μάχη της ζωή του περήφανα, ακατάβλητα και με την αξεπέραστη ευφυΐα και δύναμη ενός μεγάλου στρατηγού,….μαζί με αυτούς, που έχουν απομείνει και είναι σαν και… αυτόν
φτιαγμένοι από την ίδια πάστα των πολεμιστών…και των Ανθρώπων.
Αστραία 