Ο δεύτερος θρίαμβος του Αλεξάνδρου επί των Περσών μετά τον Γρανικό.
Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ’.
Η γέννηση της ηγετικής συνείδησης των Ελλήνων
και η συνειδητοποίηση της της δύναμης της!
Μετά τη Μάχη του Γρανικού και τη λύση του Γόρδιου Δεσμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Μικράς Ασίας και στράφηκε προς τη Συρία. Ο Δαρείος ανησύχησε και συγκρότησε -σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Αρριανό- ένα πανίσχυρο στρατό, αποτελούμενο από 600.000 πεζούς (ανάμεσά τους και 30.000 έλληνες μισθοφόροι), και 100.000 ιππείς. Οι αριθμοί φαντάζουν υπερβολικοί για τους σύγχρονους ιστορικούς, που υποστηρίζουν ότι η δύναμη των Περσών δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής τους τέθηκε ο ίδιος ο Δαρείος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ελλήνων συμβούλων του.
Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 333 π.κ.ε στη στενή πεδιάδα, που ορίζεται από τον κόλπο της Ισσού και το όρος Ακμανός, κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (σημερινό Ισκεντερούν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας). Ο Αλέξανδρος με το ένα τρίτο των δυνάμεων του Δαρείου εφάρμοσε την προσφιλή του τακτική της λοξής φάλαγγας, όπως και στη Μάχη του Γρανικού. Παρέταξε τις δυνάμεις του στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πινάρου, έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το πλάτος της εχθρικής παράταξης. Ο Δαρείος επανέλαβε το λάθος του Γρανικού. Παρέταξε τον πολυπληθή στρατό του σε στενό χώρο κι έτσι δεν είχε περιθώριο ελιγμών.
Ο Αλέξανδρος διάβηκε πρώτος τον ποταμό και κατόρθωσε να αποκόψει την αριστερή πτέρυγα του εχθρού. Αυτή υποχώρησε και άφησε ακάλυπτο το κέντρο, όπου η Μακεδονική φάλαγγα είχε διαρραγεί από τους έλληνες μισθοφόρους, οι οποίοι τώρα πλήττονταν και από τα πλάγια. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται και τρέπεται σε άτακτο φυγή, συμπαρασύροντας και τον στρατό του. Στο πεδίο της μάχης ο πέρσης μονάρχης αφήνει μητέρα και σύζυγο, οι οποίες αιχμαλωτίζονται, καθώς και πολλά λάφυρα. Μεγάλες ήταν οι απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Πέρσες έχασαν 30.000 άνδρες και οι Μακεδόνες 7.000.
Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραιώνει τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη και καταρρακώνει το ηθικό των Περσών. Στη συνέχεια θα καταλάβει τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της Ανατολικής Μεσογείου θα στραφεί προς το εσωτερικό της Ασίας, όπου θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Δαρείο στη Μάχη των Γαυγαμήλων(331 π κ.ε)
Ο Δαρείος μετά την ήττα στο Γρανικό αποφάσισε να αφήσει την αμυντική τακτική και να περάση στην αντεπίθεση συγκεντρώνοντας 100.000 ιππείς και 400.000 πεζούς εκ των οποίων και 20.000 Ελληνες μισθοφόροι.
Ο Αλέξανδρος αφού ξεκούρασε τον στρατό του στο Γόρδιο και έλαβε ενισχύσεις απο την Ελλάδα 1.000 Μακεδόνες πεζούς,300 ιππείς,200 Θεσσαλούς ιππείς και 150 Ηλείους στράφηκε προς την Ταρσό την οποία είχε εγκαταλείψει ο σατράπης της Κιλικίας Αρσάμης λίγες ώρες πρίν την άφιξη του Αλέξανδρου.
Ενω όμως ήταν όλα ευνοϊκά μέχρι εκείνη την στιγμή για άγνωστο λόγο ο Αλέξανδρος έπεσε στον ποταμό Κύδνο με αποτέλεσμα να ανεβάσει υψηλό πυρετό και να θορυβηθεί ο στρατός.
Μετά όμως λίγες μέρες ξεκούρασης ο βασιλιάς βρήκε τις δυνάμεις του και τότε διέταξε τον Παρμενίωνα με τους Θράκες και του Θεσσαλούς να καταλάβει το δρόμο που οδηγούσε απο την Κιλικία στην Συρία.Ο ίδιος αφού πληροφορήθηκε τις κινήσεις του Δαρείου αποφάσισε να τον κυνηγήσει προκαλώντας τον σε μάχη.Για το λόγο αυτό επειδή βιαζόταν πέρασε απο την Ισσό αφήνοντας τους τραυματίες με μια μικρή φρουρά και βαδίζοντας επι δυο μερόνυχτα έφτασε στη Μυρίανδρο της Συρίας όπου έμαθε όμως ότι ο περσικός στρατός άλλαξε ξανά πορεία.
Ο Δαρείος αν και είχε κατευθυνθεί στην πεδιάδα της Συρίας αποφασισμένος να παραταχθεί για μάχη άλλαξε γνώμη και κατευθύνθηκε προς τα στενά μονοπάτια που είχε περάσει λίγο πριν ο Αλέξανδρος.Βλέποντας ότι οι Μακεδόνες καθυστερούσαν στην κατάληψή των ορεινών φυλών και μαθαίνοντας τα νέα για την ασθένεια του Αλέξανδρου θεώρησε ότι είχε το πλεονέκτημα. Δείχνοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στο πολυάριθμο του στρατού του και μην ακούγοντας τις συμβουλές των στρατηγών του αλλά και των Ελλήνων μισθοφόρων που του έλεγαν να πολεμήσει στην πεδιάδα της Συρίας διέγραψε ένα κύκλο ακολουθώντας την πορεία του Αλέξανδρου και κατευθύνθηκε στην Ταρσό όπου και διέπραξε εγκληματική πράξη αφού σκότωσε τους αρρώστους και τραυματίες που είχε αφήσει ο Αλέξανδρος και ακολούθως σταμάτησε την πορεία του στα στενά της Κιλικίας.
Ο Αλέξανδρος μαθαίνοντας την αγριότητα με την οποία συμπεριφέρθηκε ο Δαρείος στους ανυπεράσπιστους Ελληνες τραυματίες αρχικά δεν το πίστεψε όταν όμως διαβεβαιώθηκε κάλεσε πολεμικό συμβούλιο και διέταξε τους στρατηγούς του να παραταχθούν για μάχη κοντά στο Πίναρο ποταμό.
Ετσι και έγινε,στην δεξιά πτέρυγα τοποθετήθηκαν οι υπασπιστές και 4 τάξεις της φάλαγγας με τους Κοίνο,Περδίκκα,Μελέαγρο,Πτολεμαίο και Αμύντα.Στις 3 τελευταίες τάξεις επικεφαλής ήταν ο Κρατερός και όλης της αριστερής πτέρυγας ο Παρμενίωνας.
Σκεπτόμενος όμως ο Αλέξανδρος το πολυάριθμο του εχθρού και φοβούμενος να μην κυκλωθεί έστειλε προς τα αριστερά το συμμαχικό ιππικό και τους πεζούς Θράκες και Κρητικούς.
Ο Δαρείος απο την πλευρά του μετέφερε πέρα απο τον ποταμό 30.000 ιππείς και 20.000 ελαφρά οπλισμένους πεζούς ενω συμπύκνωσε το κέντρο του με 90.000 οπλίτες εκ των οποίων 20.000 Έλληνες μισθοφόροι.
Τοποθέτησε επίσης 30.000 Κάρδακες στην καθε πλευρά του και στα υψώματα 20.000 άνδρες για να επιτεθούν σε περίπτωση κυκλωτικής κίνησης στα μετόπισθεν.Ο υπόλοιπος στρατός όμως λόγο του περιορισμένου χώρου παρέμεινε άτακτα συμπυκνωμένος πίσω απο τους Ελληνες και Ασιάτες οπλίτες του κέντρου.
Ο Αλέξανδρος παρατηρώντας την τελική παράταξη του εχθρού έστειλε το Θεσσαλικό ιππικό στα αριστερά και με τους τοξότες ανάγκασε τους 20.000 Πέρσες που είχαν καταλάβει τα υψώματα να υποχωρήσουν.
Η μάχη φαινόταν ότι θα ήταν αμφίρροπη καθώς ναι μεν ο Ελληνικός στρατός είχε καλύτερες θέσεις όμως ο εχθρός ήταν τριπλάσιος.Ο Αλέξανδρος αφού περίμενε για λίγο να ξεκουραστεί ο στρατός του άρχισε να προχωρεί κατα μέτωπο υποθέτοντας ότι ο εχθρός θα περάσει πρώτος το ποτάμι για να τον χτυπήσει. Βλέποντας όμως ότι το περσικό κέντρο στεκόταν ακίνητο πήρε το ιππικό και τους υπασπιστές τάχυνε το βήμα του και αφού πέρασε το ποτάμι έπεσε με ορμή στην αριστερή πτέρυγα των Περσών όπου βρίσκονταν οι Κάρδανοι.
Και τοτε συνέβη το αδιανόητο.Αφού αντιστάθηκαν για λίγο ο εχθρός έστρεψε τις πλάτες και το χειρότερο ήταν ότι μόλις ο Δαρείος είδε αυτή τη φυγή φοβήθηκε για την ζωή του και πανικοβλημένος ακολούθησε αυτούς που έτρεχαν.Το απίθανο είναι ότι η μάχη μόλις είχε αρχίσει και το μεγαλύτερο μέρος των δυο στρατών ήταν άθικτο.Κι όμως 60.0000 οπλίτες δεκάδες χιλιάδες πεζοί και 100.000 ιππείς βρέθηκαν να καταδιώκονται απο 30.000 άνδρες.
Ο Δαρείος όμως φοβήθηκε τόσο πολύ για την ζωή του που εγκατέλειψε το άρμα του πέταξε το τόξο και το βασιλικό μανδύα και συνέχισε να τρέχει έφιππος.
Αποτέλεσμα της δειλίας του ήταν η δεξιά περσική πτέρυγα και το κέντρο που αγωνίζονταν οι Έλληνες μισθοφόροι και οι άριστοι Πέρσες ιππείς αγωνίστηκαν γενναία απέναντι στις τάξεις της φάλαγγας και μάλιστα προκάλεσαν και το θάνατο 120 εκλεκτών φαλαγγιτών. Αλλά μόλις ο Αλέξανδρος συμπλήρωσε την καταδίωξη της αριστερής πτέρυγας των Περσών όρμησε απο τα πλάγια στους Έλληνες μισθοφόρους και επειδή εκείνη την στιγμή διαδόθηκε η φυγή του Δαρείου τράπηκαν και αυτοί σε φυγή μαζί με ολόκληρη την δεξιά περσική πτέρυγα.
Η υποχώρηση ήταν άτακτη και καταστρεπτική καθώς ουδείς φρόντισε να δώσει διαταγές απο πρίν για την περίπτωση υποχώρησης αλλά και αν κάποιος έδινε δεν θα ακουγόταν μέσα στο γενικευμένο χαλασμό.Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πολλές ώρες καθώς η μάχη άρχισε μεσημέρι και μόνο όταν σκοτείνιασε αποφάσισαν οι Έλληνες να επιστρέψουν στο στρατόπεδο.
Η λεία ήταν τεράστια καθώς και το μέγεθος της σφαγής.Ολο το περσικό στρατόπεδο του Δαρείου,η μητέρα,η σύζυγος,η αδελφή του,ο γιος του και οι δυο του κόρες έπεσαν στα χέρια των Μακεδόνων.Επίσης το άρμα του,άπειρα πολύτιμα σκεύη και 3.000 τάλαντα σε χρυσό.
Λέγεται ότι σκοτώθηκαν πάνω απο 100.000 Πέρσες εκ των οποίων 10.000 ιππείς καθώς και πολλοί άρχοντες.
Απο όλη αυτή την τεράστια στρατιά δεν διατήρησαν τις τάξεις τους παρα μόνο 4.000 άνδρες που μαζί με τον Δαρείο πέρασαν το Ευφράτη και 8.000 Έλληνες μισθοφόροι που κατάφεραν να φθάσουν στην Αίγυπτο.Ο Ελληνικός στρατός δεν έχασε παρά μόνο 300 πεζούς και 150 ιππείς.
Ο Δαρείος χάνει την Ανατολική εξουσία
και η Ασία περνά στην επιρροή
της Ελληνικής του Διός …Συ Νουσία
με λαμπερά παιδιά του τα Αλεξανδρινά
στην κόψη των σπαθιών απελευθερωτικά!
Σε ένα ουρανό καθαρό …αλεξανδρινό
σε παγκόσμιο στερέωμα
Διαχρονικά εκτυφλωτικό!
Αστραία 