2. Σύνδεση με την Πηγή

Νυμφάων, αἳ ἔχουσ’ ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα
καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα·ζ 124

Κυριακή βράδυ  αργά,  Νοέμβριος  μήνας του 2002,  με ένα Πεζώ δίθυρο Quicksilver Lion  206, 1400 κυβικά 10 μηχανικά άλογα,  «ασημένιο φτερό» ,αληθινές πινακίδες πάντα,όλα τα τέλη κυκλοφορίας μέχρι σήμερα πληρωμένα, καμία παραβίαση του κυκλοφοριακού κώδικα στο δρόμο για τα Γρεβενά αλπικής ορογένησης. Η μητέρα μου στην πόρτα του σπιτιού να ουρλιάζει:

-Μη φεύγεις ,πάρε μια άδεια , είναι αργά ο δρόμος δύσκολος ερημικός  θα αφήσεις το παιδί ορφανό.Είναι μικρό ακόμη.

-Θα φύγω μαμά, θα προσέχω θα οδηγώ προσεκτικά, αύριο το πρωί στο σχολείο για το μάθημα  θα παρουσιαστώ.

Έφυγα. Μια διαδρομή 4 ωρών, 5 ή 6 με δύσκολες καιρικές συνθήκες , πάγο χιόνι ομίχλη βροχή μερικές φορές, από Θεσσαλονίκη μέσω Αγ. Δημητρίου για Γρεβενά. Είχα διοριστεί σε δυσπρόσιτη περιοχή  3 χρόνια υπηρεσία συνεχή.

Μετά την Κατερίνη ανεβαίνοντας υπάρχει μια πηγή όμορφή μικρή. Πάντα σταματούσα  εκεί για μια αναπνοή και να πάρω νερό να διαλογιστώ. Είχα μαζί μου γυάλινα δοχεία  και η θέα το τοπίο, ο ήχος του νερού αποτελούσε  μια όαση μικρή.

Έφευγα πάντα νωρίς λίγο μετά το μεσημέρι της Κυριακής για να μη με βρει η νύχτα σε μια  τόσο ερημική διαδρομή. Αλλά εκείνη την ημέρα με καθυστέρησαν  κάποιοι λόγοι σοβαροί και δεν μπόρεσα να φύγω  εγκαίρως.

Ήταν ένα ρίσκο. Είχε νυχτώσει , ο δρόμος παγωμένος ομίχλη ερημιά. Έφθασα στην πηγή. Σταμάτησα . Το τοπίο  μέσα στο μαύρο έδειχνε απόκοσμο  μυστηριώδες  μαγικό. Πως να συνεχίσω;Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να γυρίσω πίσω , αλλά αποφάσισα να  διασχίσω το βουνό. Οι αποφάσεις όταν  παίρνονται δεν μπορούν να αναιρεθούν από συναισθήματα φόβου και αναποφαστικότητας να ακυρωθούν.

Μπήκα στο αυτοκίνητο και μέχρι να τακτοποιήσω τα δοχεία με τα νερά ένα αυτοκίνητο πλησίασε με τα φώτα και τους  μεγάλους προβολείς ανοικτά.Ήταν ένα περιπολικό. Κατέβηκαν δύο αστυνομικοί και με πλησιάσανε αργά.Κατέβασα το τζάμι του αυτοκινήτου , ρίξανε μια ερευνητική ματιά και με ρωτάνε   έκπληκτοι

-Τι κάνετε εδώ τέτοια ώρα σε τόσο  ερημικό δρόμο;

-Σταμάτησα να πάρω λίγο νερό και ίσως με το πνεύμα της πηγής να συνδεθώ, αύριο το πρωί για μάθημα  στο σχολείο πρέπει να παρουσιαστώ .

-Έχετε δύσκολο δρόμο  μπροστά σας πρέπει να προσέχετε , μη σταματήσετε για κανένα λόγο  μέχρι να φθάσετε σε μέρος πιο ασφαλές.

-Θα ακούσω τις οδηγίες σας απάντησα, ευχαριστώντας τους.

Πήγαν να φύγουν αλλά κοντοστάθηκαν.

-Θα σας συνοδέψουμε μέχρι να κατεβείτε το βουνό είπαν ομόφωνα και μετά θα γυρίσουμε πίσω για να είμαστε ήσυχοι.

Τους ευχαρίστησα θερμά για την προστασία και όταν τους αποχαιρέτισα τους είπα:

-Κάποτε θα γράψω για σας στην παγκόσμια σκηνή της διαδικτυακής θεατρικολογίας.

-Είστε συγγραφέας ; με ρωτήσανε

-Όχι είμαι απλώς καταγραφέας των αξιομνημόνευτων  γεγονότων

Απάντησα.

Κουνήσανε το κεφάλι ευγενικά

Προφανώς το θεωρήσανε κάποια διανοουμενίστικη παραξενιά.

Όταν θα διαβάσουν αυτό το άρθρο  θα θυμηθούν την φράση αυτή ξανά.

Οι Πιερίδες Μούσες  τραγουδούν  πολύ ευχαριστημένες όταν συναντούν σωστούς ανθρώπους

με νοημοσύνη ευγένεια και  ανθρωπιά

Συνδέοντας γεγονότα και ανθρώπους που συναντούν ένα  χειμωνιάτικο βράδυ σε μία ΠΗΓΗ Πιερίδων Μουσών μέσα σε μια μεγάλη καταχνιά.

ε Οδυσσείας

τὴν μετὰ χερσὶν ἔχων πέτετο κρατὺς Ἀργεϊφόντης.
Πιερίην δ’ ἐπιβὰς ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε πόντῳ·        50

Ἥρη δ’ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ’ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν  Ξ 226

Από τις αναμνήσεις μιας μπλόγγερ

Ροκ Διαδικτυακή Οδύσσεια

συνεχίζεται…