…..ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ομιλούντων μαγικών ελαφιών
και ψιθύρους Ερμηνείας του Ερμή
Ξέρω τη θλίψη σου, την μοναξιά, την απογοήτευση.
Ξέρω από θλίψη, από μοναξιά, από απογοήτευση.
Γνωρίζω την απελπισία που νιώθεις, την αβεβαιότητα, την ερημιά.
Όλα καταρρέουν σε ένα κόσμο ψεύτικης ευσπλαχνίας, μεγάλης υποκρισίας, κατάχρησης, απληστίας διαφθοράς, διαπλοκής και ανοησίας
Μη φεύγεις, μη τα παρατάς. Αγωνίσου!
Φύγε, από τις καφετέριες που τον χρόνο σου ηλιθιωδώς σκορπάς σε ανούσιες συζητήσεις.
Φύγε από τα πρωινά της ανεργίας που ρημάζουν τη ζωή σου.
Φύγε από τα γήπεδα που ουρλιάζεις. Είναι κρίμα τη ζωή σου να χαραμίζεις έτσι.
Φύγε από τα προσκυνήματα θεών και αγίων. Δεν σου ταιριάζει.
«Το πολύ το κυρ ελέησον βαράει και του θεού και οι άγιοι φοβέρα θέλουν για να σε λογαριάζουν»
Φύγε από το ΦΒ της μεγάλης ανοησίας.
Φύγε από τους χοίρους και τις πορνοσελίδες της Κίρκης. Καταστρέφουν τη ψυχή και το μυαλό σου.
Βγες από το πηγάδι της γκρίζας φυλακής σου χωρίς σχοινί, ιππότης σε λευκή επιταγή.
Πάρε και διάβασε το ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ
και έτσι θα ξέρεις που να πας και τι να κάνεις.
Έχεις μια πατρίδα που σε περιμένει και ένα κορίτσι που αγαπάς.
Η ΓΝΩΣΗ
27 09 2016
Αστραία
Αστραία 
– Αξίζει άραγε ο κόπος να εργαστώ για τέτοιους ανθρώπους, να πονώ για τέτοιον τόπο; μουρμούρισε.
– Ναι! είπε σιγά μια γυναικεία φωνή. Αξίζει. Άνοιξε τα μάτια του και ανασηκώθηκε ξαφνισμένος. Μπροστά του στέκουνταν η Γνώση.
– Πώς βρέθηκες εδώ; τη ρώτησε.
– Δεν ήλθες πια στην καλύβα μου, και ήξερα πως ήσουν μονάχος. Σε φανταζόμουν δυστυχισμένο και αποθαρρυμένο, και ήλθα να σε βρω. Σε είδα από το δρόμο που μπήκες στο δάσος και σε ακολούθησα. Ναι, αξίζει να κοπιάζεις για τον τόπο σου.
Το Βασιλόπουλο έκρυψε το πρόσωπο του στα χέρια του.
– Αν ήξερες τι είναι αυτοί οι άνθρωποι! είπε με κούραση.
– Λοιπόν, θέλεις να γίνεις και συ όπως είναι αυτοί;
– Τι θες να πεις; ρώτησε.
– Θέλω να πω πως τους περιφρονείς αυτούς τους ανθρώπους που είναι λαός σου, γιατί είναι κλέφτες ή δειλοί, ή μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν ζωή αρκετή, ώστε να παλέψουν εναντίον της δυστυχίας και της γενικής αποχαυνώσεως. Και θέλεις λοιπόν κι εσύ να γίνεις ένα μαζί τους, να παρατήσεις την πάλη, από τις πρώτες δυσκολίες, ν’ αφήσεις τη θέση σου, να δειλιάσεις μπρος στον κόπο και στην ευθύνη; Ο λαός σου είναι σαν όλους τους λαούς, ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος. Μα έχει ανάγκη από διοίκηση. Μήπως λοιπόν δεν είσαι αρκετά δυνατός να γίνεις εσύ αρχηγός;
Και τον κοίταζε η Γνώση με μάτια γεμάτα σκέψη.
– Στη θέση όπου μας έβαλε η μοίρα, εξακολούθησε, εκεί πρέπει να μείνομε. Εσένα σ’ έβαλε η μοίρα αρχηγό. Στη θέση σου πρέπει να μείνεις, και, αν είναι ανάγκη, εκεί να πεθάνεις υπερήφανα. Και τότε, μα μόνο τότε, θα έχεις γίνει ανώτερος από κείνους που περιφρονείς. Να φύγεις όμως, όχι! Θα ήταν λιποταξία!
Το Βασιλόπουλο ανατινάχθηκε.
– Θα μείνω! είπε με λαχτάρα. Θα δουλέψω! Ναι, θα τους σώσω, έστω και αν αυτοί δεν το θέλουν. Τον τόπο μου θα τον κάνω μεγάλο, θα του ξαναδώσω ζωή ή θα πεθάνω με αυτόν. Έχε γεια, Γνώση, κι ευχαριστώ για το θάρρος που τα λόγια σου ξύπνησαν μέσα μου.
Και με μεγάλα βήματα βγήκε από το δάσος, χωρίς να κοιτάξει πίσω του.
Πηνελόπη Δέλτα
– Λοιπόν, θέλεις να γίνεις και συ όπως είναι αυτοί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
http://parea2012.blogspot.gr/2015/04/blog-post_17.html#more
Για, πέρασα να πω μια καλησπέρα!!!
Καλημέρα,να είσαι καλά!