Η Εφηβεία και η Σοφία των Ομηρικών Επών

Ο Όμηρος με την Οδύσσεια και την  Ιλιάδα δίπλα του

Τα Αρχέτυπα των Ομηρικών Επών

Όταν ο Αχιλλέας συνάντησε τον Οδυσσέα……..

Οδυσσέας και Αχιλλέας

Η Οδύσσεια συμπληρώνει την Ιλιάδα και η Ιλιάδα  στηρίζει την Οδύσσεια στην βάση της. Δεν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια , ούτε ανάμεσα στον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα.Ο Αχιλλέας είναι  η ανδρεία, η ευθύτητα, η πολεμική αρετή, η τιμή του πολεμιστή, η γενναιότητα, το σπαθί και τα άγρια μπλουζ της νεότητος του Οδυσσέα.  Είναι ο Αλέξανδρος σε αντιστοιχία ιστορική.

Ο Οδυσσέας  είναι η ωριμότητα, η σοφία  του ημίθεου πολεμιστή.  Ο Όμηρος τους αγαπά και τους εξυμνεί  και τους δυο, όπως και η Αθηνά που  μαζί τους, δίπλα τους  πολεμά. Είναι οι ΗΡΩΕΣ  του ,σε διαφορετκές ηλικίες , μάχες και εμπειρίες.

Αυτό μας  λένε τα Έπη τα Ομηρικά.

Ο  Οδυσσέας,  όχι μόνο μιλάει   συντροφικά στον Αχιλλέα  με  όμορφο  λόγο, ως μέρος της πρεσβείας που του μεταφέρει τα ταξίματα του Αγαμέμνονα, αλλά και τον συμβουλεύει κιόλας προστατευτικά να   συνφάγουν  πριν ριχτούν στην μάχη για να πολεμήσουν αποτελεσματικά στην ραψωδία Τ στιχ. 155.

Σε μια σύγχρονη αλληγορία ,  ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ είναι  οι ΗΡΩΕΣ μας  και  οι μεγάλοι πολεμιστές που  έχουν πολεμήσει  σώμα με σώμα, έχουν προσφέρει στην πατρίδα , ο Λεωνίδας,  ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς  και  άλλοι πολλοί που  περιθωροποιούνται  προσβάλλονται  και αδικούνται πολύ.

Μόνο ένας  αξιόλογος  άνδρας μπορεί να εκτιμήσει ένα   σπουδαίο άνδρα και εμείς οι γυναίκες  για αυτούς τους άνδρες  θα είμαστε δίιπλα τους.

Στην σύγχρονη έκπτωση των αξιών και των αρετών, λοιδορούνται , συκοφαντούνται, απαξιώνονται τα  ηρωικά αρχέτυπα πρότυπα  μας, μεγάλοι πολεμιστές  μας σε μια συνεχή ισοπέδωση, ομογενοποίηση και  πτώση   της εντροπίας.

Αυτό όμως θα έχει σαν αποτέλεσμα τον θάνατο της κοινωνίας.

Τα ισχυρά πρότυπα αρχέτυπα ειναι συνεχής ροή ενέργειας  που ανυψώνει  εξυψώνει τον άνθρωπο  από την λασπώδη ύλη του σε ορεσίβιο κάτοικο ολυμπιακών κορυφών.

Το πρόβλημα της  έλλειψης της ενέργειας λύνεται με την εισαγωγή τους  στο  ΙΛΙΟΝ και την κατάκτηση του.

Αστραία 30 07 2015

Η Λεοντή του Οδυσσέα

Δαμάζοντας τα κύματα

Γιατί ο Οδυσσέας εισέρχεται μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο στο παλάτι του; Δεν απευθύνεται στο λαό της Ιθάκης και φορά τα κουρελή ρούχα μιας επαιτείας;
Ο λόγος είναι σοβαρός και ο Λόγος ο Ομηρικός μας τον εξηγεί επαρκώς.
Η Οδύσσεια ξεκινά με τους Κίκονες την βαρβαρότητα που ο Οδυσσέας χωρίς σοσιαλισμό συναντά και τη ασπίδα του Αχιλλέα  παίρνει και κρατά. Είναι ο Κριός .
Ο Πρίαμος σαν κριό τον  ορά από τα τείχη της Τροίας όταν η Ελένη του δείχνει όλους τους αρχηγούς των Αχαιών, αλλά στην Ναυσικά σαν λέων ορεσίτροφος φανερώνεται και εκείνη θαμπωμένη μαζί με όλους τους Φαίακες τον κοιτά.

Είναι λέων ο Οδυσσέας,  γιατί έχει την λεοντόκαρδη καρδιά ενός λιονταριού αφού το νησί του στόχο του και προορισμό του τόσο πολύ αγαπά. ‘Εχει όμως και την ηγετική ικανότητα ενός κριαριού τον περιπετειώδη παρορμητισμό. Πολλές φορές θα χρησιμοποιήσει μια προβιά. Στο Κύκλωπα θα ξεφύγει δεμένος κάτω από ένα κριό που πηγαίνει με βήμα αργό.
Την τελευταία νύκτα στο παλάτι του κοιμάται με το δέρμα ενός προβάτου στο τελευταίο του σταθμό.
Όμως ο τελευταίος σταθμός της Οδύσσειας είναι ο πρώτος του Ηρακλή γιατί είναι μια άλλη οκτάβα συνειδησιακή.
Και ο πρώτος άθλος του Ηρακλή αρχίζει με τον Λέοντα και το Λιοντάρι της Νεμέας ενώ τυπικός ζωδιακός αρχίζει με τον Κριό.
Το λιοντάρι είναι το εγώ, ο εγωισμός. Εγώ εγώ εγώ ,ακούς παντού . Στη σκηνή του ΜΑΤΡΙΧ η νοικοκυρά με το καλάθι της από το σούπερ μάρκετ που μεταμορφώνεται σε Σμιθ και επιτίθεται στον Νίο.
Ο εγωισμός δεν είναι κάτι το αφελές και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί.
Όσο πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει ένα άτομο για τον εαυτό του τόσο πιο υπερτροφικό ανεξέλεγκτο εγωισμό
αναπτύσσει  σε αντιστάθμισμα  που ζητάει συνεχώς επιβεβαίωση στα  πιο απίθανα πράγματα  που επιδεικνύει  που συσσωρεύει και προσκολλάται.

Οι ανατολικού τύπου φιλοσοφίες κυρίως και θρησκείες προτείνουν την εξάλειψη του «εγώ» μέσω της ταπεινότητος
και της πλήρους ομογένειας στο » όλα ένα είναι».
Όμως εδώ στο κόσμο της ύλης δεν μπορεί να είναι όλα ένα γιατί δεν αν δεν υπάρχει διαφορά δυναμικού δεν θα υπάρχει και ροή ενέργειας αλλά θερμοδυναμικός  θάνατος   και θα προέλθει εξ αιτίας της εντροπίας.
Ούτε το εγώ μπορεί να καταργηθεί τελείως γιατί την ζωτική δύναμη του ανθρώπου  αποτελεί.
Συνεπώς όσο δύσκολος είναι ο πρώτος άθλος τους Ηρακλή να πιάσει το λιοντάρι με τα χέρια του γιατί κανένα όπλο δεν το διαπερνά , την λεοντή πρέπει να κρατήσει και να την φορά.
Αυτό σημαίνει πως ο Οδυσσέας μείωσε τον εγωισμό του
όταν εισήλθε στην καθαρή διεργασία ενός παλατιού νου
παρατηρώντας χαρακτήρες συμπεριφορές φίλους  και εχθρούς
αλλά παράλληλα και τον εαυτό του τα συναισθήματα του
δράσεις και αντιδράσεις μαζί με την σκιά που τον ακολουθεί.
Σκιά δημιουργούν τα αδιαφανή σώματα, κρατούν δεσμεύουν το φως, τα διαφανή δεν έχουν.
Ο Αλέξανδρος δάμασε τον  Βουκεφάλα παρατηρώντας την σκιά του.
Τα άλογα και τα βασικά ένστικτα δαμάζονται με την αυταπαρατήρηση τον έλεγχο την πειθαρχία του νου και του παρατηρητή.
Μόνο έτσι ο ηνίοχος σωστά μια άμαξα οδηγεί.
Αστραία

Όνειρα Πολεμιστών

Ο Οδυσσέας στο καλύβι του ΕΥΜΑΙΟΥ με τα ρούχα της Αρήτης Αρετής

Οδηγίες για να αλλάξεις ένα παράλογο κόσμο σε αληθινό κόσμημα

χωρίς να αυτοκτονήσεις , όπως υπογραμίζει ο Καμύ:

«Σε αυτόν τον παράλογο κόσμο η μόνη λογική λύση είναι η αυτοκτονία».

Όλοι μιλούν για ορθολογισμό σε ένα  κόσμο τόσο ανεξέλεκτα τρελό.

Η Πηνελόπη  είχε δώσει μια φορεσιά  αρματωσιά στον Οδυσσέα ενδυμασία  που είχε υφάνει μόνη της και να συγκρατεί με μια περόνη όταν την φορά.Τον ρωτά για αυτή όταν σαν  Αίθων  συστήνεται ζητιάνος  στο παλάτι του και επειδή την γνωρίζει την περιγράφει αναλυτικά. Στο νησί των Φαιάκων γυμνός και μισοπεθαμένος παρουσιάζεται στην Αρήτη σύζυγο του Αλκίνοου βασιλιά με τα τα ρούχα της αξιοπρέπειας μιας ΑΡΕΤΗΣ και μόνο  έτσι γίνεται αποδεκτός  σε μια κοινωνία  αλκίνοης  φαιάς ουσίας ολκής. Με τα ρούχα της Αρετής και τα δώρα των Φαιάκων φθάνει σε ένα νησί που αγαπά και  ποτέ δεν ξεχνά.

Έχει σημασία κανείς στο ταξίδι της ζωής  να έχει  στόχο προορισμό και ένα δρόμο μονοπάτι με καρδιά να βαδίζει να τραγουδά  και να πολεμά.

Ποια είναι η γερή αρματωσιά της Αγάπης;
Είναι η προτίμηση του πολεμιστή …η αγάπη του, το ταλέντο του.
Αυτό που καταλαβαίνει περισσότερο….που τα καταφέρνει καλύτερα.
Θέατρο, φιλοσοφία, μαθηματικά ,χορός ,τραγούδι, ζωγραφική, πολιτική ποίηση,.. …το οποίο τοποθετεί στο κέντρο του προσωπικού του νησιού ως σημείο αναφοράς .
Ξαναγυρίζει πάντα σε αυτό όταν διευρύνει την ακτίνα της συνείδησης του συμπεριεκτικά.
Το συνδέει με όλες τις έννοιες και την λογική τους..με τα υπόλοιπα δωμάτια της γνώσης,
ώστε να μην παραμείνει εγκλωβισμένος σε μια εμμονή μιας κάμαρης,
αλλά …και να μη χαθεί φτερό…πηγαίνοντας όπου φυσά ο άνεμος…. σκόρπιος.
Έίτε βρίσκεται στον κόσμο  της ενέργειας του ναγουάλ …σαν ονειρευτής είτε βρίσκεται στο νησί της ύλης  του τονάλ… σαν κυνηγός έχει ορίσει το σημείο αναφοράς και το σύστημα αξιών του
… επιστρέφοντας πάντα εκεί και ..στον τόπο της δύναμης του.
Είναι τα ρούχα μαζί με τον κόκκινο μανδύα με την περόνη που ενώνει τις δυο πλευρές που έδωσε η Πηνελόπη στον Οδυσσέα προστασία για το ταξίδι το μακρινό και δύσκολο.
Αυτοί που πουλάνε την αγάπη σε τιμή ευκαιρίας μαζί με την σωτηρία, χωρίς τον έρωτα
και προωθούν τον έρωτα χωρίς την αγάπη μαζί με το κέρδος της ευτέλειας,ακρωτηριάζουν τους ανθρώπους στο παράλογο διχασμό,τους εγκλωβίζουν μέσα και έξω από τα τείχη να πολεμούν για το είδωλο της ομορφιάς και τους παγιδεύουν σε νησιά, βράχια και σπηλιές όπου ξεμένουν και απομένουν … μισοί και ερημωμένοι….σκιές και φαντάσματα του εαυτού τους.
Είναι ο Αετός που προσπαθεί να ανέβει… από την λησμονιά!

Ο άλλος μας Εαυτός να αναδυθεί σε ένωση και ολοκλήρωση, ολότητα αρμονική με την σιωπηλή φωνή του μας καθοδηγεί!
Μόνο ένας ολοκληρωμένος, ελεύθερος και δυνατός άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει και να ερωτευθεί αληθινά. Όλα τα άλλα είναι δουλεία, νοσηρή αδυναμία, μαστροπία και ζητιανιά!
Ποια είναι η γερή αρματωσιά της Αγάπης;
“Περπάτησε απαλά, μη τυχόν και ποδοπατήσεις τα όνειρά μας
ΕΛΖΙΝ

Το πρόβλημα των μεθόδων  ενός της γνώσης ταξιδευτή είναι πάντοτε ένα πρόβλημα ενός σημείου και ενός κέντρου αναφοράς  τόσο στην ονειρικό κόσμο όσο και στον υλικό που πρέπει να ορισθεί για μη χαθεί