Περιδιαβαίνοντας την μπλογκόσφαιρα για να παρακολουθώ την νοητική εξέλιξη των χρηστών του διαδικτύου,βλέπω κατά καιρούς διάφορα προφίλ και μπλογκ και βγάζω τα συμπεράσματά μου για την εγκεφαλική κατάσταση που επικρατεί των νόων και των αντινόων.
Τις προάλλες έμεινα σκεπτική στην ιστοσελίδα της Αρχαίας Ιθώμης του Κωνσταντίνου Κανελλόπουλου, η οποία μου ήταν γνωστή.
Παρ΄ όλο που δεν συμφωνώ με όλες τις αναρτήσεις του μπλογκ, το ύφος, το στυλ και την αισθητική, μου ήταν συμπαθής, εξ αιτίας μιας εντιμότητας που διέκρινα, μιας ειλικρίνειας και μιας ευθύτητας σε προσωπικές αναρτήσεις- θέσεις του, πράγμα που σπανίζει στις μέρες μας.
Όμως αυτό που διαπίστωσα από την τελευταία μου επίσκεψη ήταν ένα γεγονός πολύ θλιβερό. Όχι μόνο για αυτή τη μεγάλη καταστροφή που υπέστη αλλά και για την απουσία από την ιστοσελίδα του, αρκετής επισκεψιμότητος στο είδος της, των φίλων και συμπατριωτών του. Απόλυτη ερημιά από ανθρώπους που ήταν λαλίστατοι όταν τα πράγματα πήγαιναν πιο καλά.
Το γνωρίζω αυτό από παλιά. Γνωρίζω την ανθρώπινη φύση και την σκιά της που την ακολουθεί.Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η ρήση του δον Χουάν, πως ο πολεμιστής είναι μοναχικός καβαλάρης σε μια εχθρική έρημο και σε ένα κόσμο ψεύτικης ευσπλαχνίας και μεγάλης υποκρισίας.
Ας είναι έτσι.
Προχωρά σαν μη το ήξερε, παρ όλα αυτά , με ελάχιστους ανθρώπους που αξίζουν πραγματικά.
Αστραία
23 09 2016
Αστραία 