Peter Pan statue in Kensington Gardens,
Hyde Park in the City of Westminster in London, Great Britain.
» Όλα τα παιδιά ήταν κάποτε πουλιά, λέει η ιστορία, αλλά σύντομα ξεχνούν πώς να πετούν».
Η αειθαλής νεότητα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του γοητευτικού μικρού πρίγκιπα των πολύχρωμων παραμυθιών με το δεύτερο όνομα δανεισμένο από τον παράξενο θεό της Ελληνικής Μυθολογίας, τον Πάνα, γιο του Ερμή και της υφάντρας Πηνελόπης κατά μία εκδοχή του μύθου.
Οι ομοιότητες είναι πολλές με τον πατέρα Ερμή και ίσως, και με τον Οδυσσέα ως δισέγγονο του θεού.
Η διαφορά είναι μία και σημαντική. Η ενηλικίωση του, αυτή που προϋποθέτει την συνάντηση με τον Τηλέμαχο, όταν βγάζει τα γένια του. Είναι απαραίτητο να ενηλικιώνεται κανείς γιατί αυτό συνεπάγεται ωριμότητα και σοφία, μαζί με την επίγνωση καθώς και την μείωση του εγωισμού μαζί με την αλαζονεία. Όλα τα παιδιά ξεκινούν με ένα μεγάλο εγωισμό και με ανάγκες που θέλουν αμέσως να ικανοποιηθούν,όμως η ενηλικίωση, κουβαλά μαζί της, όχι μόνο δικαιώματα αλλά και και υποχρεώσεις. Όσο περισσότερα τα δικαιώματα, τόσο περισσότερες οι υποχρεώσεις, γεγονός που οι άνθρωποι με το σύνδρομο του ιπτάμενου Πήτερ Παν παραβλέπουν συστηματικά.
Παρ΄ όλα αυτά όμως, τα νεανικά καμώματα του ιπτάμενου τζέντλεμαν, όσο και να μεγαλώσει κανείς ηλικιακά δεν πρέπει ποτέ νεκρώσει την καρδιά του για χάρη της σοβαροφάνειας και να να πάψει να βλέπει τον κόσμο ΠΑΝτα με μια φρέσκια ματιά στη συνΠΑΝτική χώρα του ΠΑΝτότε.
«Εάν το να μεγαλώσω σημαίνει ότι πια θα το θεωρώ αναξιοπρεπές να ανέβω σε ένα δέντρο, τότε δεν θα μεγαλώσω ποτέ!», λέει ο Πίτερ Παν που έχει γίνει, μεταξύ άλλων, γνωστός για την ατάκα του: «Κάθε φορά που ένα παιδί λέει ότι δεν πιστεύει στις νεράιδες, υπάρχει κάπου μια νεράιδα που πεθαίνει».Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνουν… αυτή είναι η αρχή του τέλους».
Έτσι ξεκινά το διάσημο, κλασικό παραμύθι του James Barrie. «Πήτερ Παν»
Η αειθαλής νεότητα συνοδεύεται όχι μόνο με τη σοφία ,αλλά και με την αθωότητα.Γεράζουμε όταν την χάνουμε και γεράζουμε χωρίς σοφία, αποστεωμένοι και αποστεγωμένοι σε ένα κόσμο που έχουμε στραγγίξει και έχουμε στύψει σαν λεμονόκουπα με απληστία, χωρίς να έχουμε καταφέρει να αγγίξουμε απαλά με τρυφερότητα με μέτρο με γνώση και αυτογνωσία.
Ο Ερμής είναι μαζί με την Αθηνά, παρόντες στα Έπη τα Ομηρικά. Είναι στη πολικότητα των Τοξότη- Διδύμων. Είναι ο λόγος που μας κλέβει, αλλά και ο λόγος που μας ανυψώνει ως ανθρώπους διαχωρίζοντας μας από το το ζωικό βασίλειο.
Όταν ο νους Ερμής συναντά την Αθηνά σοφία, ο άνθρωπος κατακτά την αειθαλή νεότητα στου πολεμιστή την πεμπτουσία. Πετά τα κουρέλια της ζητιανιάς και νικά τα γηρατειά με ευθυγραμμιστική τοξοβολία.
Αστραία
09 06 2016
Αστραία 
Ο Πήτερ Παν είναι ένα αγόρι που μπορεί να πετάξει, που μένει σε μία χώρα που ονομάζεται «Χώρα του Ποτέ» και που δε μεγαλώνει ποτέ. Στην Χώρα του Ποτέ ζουν μαζί του τα χαμένα αγόρια, τα οποία τον έχουν ανακηρύξει και αρχηγό τους. Στο μαγικό αυτό μέρος, θα συναντήσει κανείς και γοργόνες, νεράιδες και πειρατές. Μάχες, μαγεία, όνειρα πλημμυρίζουν την ιστορία του παιδιού που δε μεγαλώνει ποτέ. Από την αρχή της ιστορίας μαθαίνουμε πόσο πολύ αγαπάει ο Πήτερ Παν τα παραμύθια. Άλλωστε μέσω των παραμυθιών καταλήγει να γνωρίσει τη Γουέντι, το μοναδικό κορίτσι που επισκέπτεται την Χώρα του Ποτέ.
Για έναν περίεργο λόγο ο συγγραφέας του Πήτερ Παν δεν περιγράφει σε κανένα σημείο του βιβλίου του την ακριβή ηλικία ή την εμφάνιση του Πήτερ Παν. Όλοι μας τον φανταζόμαστε λίγο-πολύ όπως έχει μείνει η εικόνα του από την ταινία του Disney το 1953.
Για το χαρακτήρα του μας λέει, πάντως, πολλά. Ο Πήτερ είναι ένα άτακτο, απρόσεκτο και εγωκκεντρικό αγόρι, με μειωμένο το αίσθημα του κινδύνου. Όταν κινδυνέυει να πεθάνει φοβάται, αλλά η στάση του απέναντι στον θάνατο είναι «Το να πεθάνει κανείς θα είναι μία φοβερά μεγάλη περιπέτεια». Παρά την εγωπάθεια και την ειρωνία του χαρακτήρα του, πρέπει να του αναγνωρίσουμε το ισχυρό αίσθημα δικαιοσύνης που τον διακατέχει, καθώς και την τόλμη του να υπερασπίζεται αυτούς που τον έχουν ανάγκη. Ο Πήτερ Παν είναι ένα αγόρι που έφυγε από το σπίτι του όταν ήταν βρέφος. Κάποια στιγμή επιστρέφει να βρει τους γονείς του και ανακαλύπτει ότι έχουν άλλο μωρό. Υποθέτει, λοιπόν, ότι τον ξέχασαν και με αυτή τη σκέψη συνεχίζει τη ζωή του.
Κινηματογραφικά, ο Πήτερ Παν πήρε σάρκα και οστά από την Paramount Pictures το 1924. Το 1953 έγινε μία παραγωγή κινουμένων σχεδίων από τη Disney και το 2003 γυρίστηκε ξανά σε ταινία από τη Universal Pictures, Columbia Pictures και Revolution Studios. Επιπλέον, το 1991 γυρίστηκε η ταινία «Hook», η οποία αναφέρεται στη μετέπειτα υποθετική ζωή του Πήτερ Παν. Σε αυτήν, ο Πήτερ Παν έχει εγκαταλείψει την Χώρα του Ποτέ και έχει μία φυσιολογική ζωή, ενώ είναι παντρεμένος με την εγγονή της Γουέντι.
Ο Πήτερ Παν είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο, γεμάτο φαντασία για τα παιδιά, αλλά στην αρχική του εκτεταμένη έκδοση, διαβάζεται κυρίως από ενήλικες.
http://www.paramythohorio.gr/blog.php?id=22-piter-pan-j-m-barrie
Πανεμορφο κείμενο!Η Χωρα του Ποτε-Ποτε ε?Εγω, π΄΄αλι, αγαπητη Αστραια και υπόλοιπη Παρέα, προτιμώ να ζω στο Εδώ και Τωρα….Να εχεις μιαν πολυ καλη ημέρα.
Καλησπέρα Φιλαρέτη
από την Αστραία και όλη την Παρέα!
Εξαιρετική προτίμηση
είναι το Εδώ και Τώρα
στη Χώρα του Πάντοτε
δια Παντός!