Ομηρική Διαλεκτική

Αρχαία τοιχογραφία, Μουσείο Εφέσου, 1ος-5ος αιώνας.

Το ερμηνεύειν εστί διαλεκτική

Διαλεκτική σημαίνει αλληλεπίδραση, αλληλεπίδραση σημαίνει δράση αντίδραση, 3ος νόμος του Νεύτωνα

Διαλεκτική, κατ’ αρχήν σημαίνει ‘διάλογος’. Πρόκειται, λοιπόν, για μία μορφή διαλόγου η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον Σωκράτη και κατά την οποία, ο φιλόσοφος προσπαθούσε να οδηγήσει τον συνομιλητή του στην ανακάλυψη της βαθύτερης αλήθειας των πραγμάτων, αυτής που μένει ανεξάρτητη από περιστάσεις και συνθήκες. Στη συγκεκριμένη μέθοδο, ο Σωκράτης άφηνε τον συνομιλητή του να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του σχετικά με το θέμα που συζητούσαν, θεωρώντας αρχικά, αυτή την άποψη ως ολοκληρωμένη και θεμελιωμένη. Στη συνέχεια, μέσα από τη διαδικασία ερωταπαντήσεων, δείχνει μέσω απλοϊκών παραδειγμάτων τις ακραίες συνέπειες των απόψεων αυτών, αποδεικνύοντας έτσι τη σαθρότητα των επιχειρημάτων τους. Οδηγεί, λοιπόν, τον συνομιλητή του, στην ανακάλυψη νέων συμπερασμάτων και νέων προσεγγίσεων της αλήθειας.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Η διαλεκτική επι σκέφθηκε πρώτη την Ελληνική διάνοια, ήρθε στην ανθρώπινη νόηση
με την Ελληνική γλώσσα και την σκέψη της γλώσσας με τον Πλάτωνα.Έτσι προφέρεται σε παγκόσμια πρώτη, αυτό που δεν θα ειπωθεί ποτέ παρά μόνο στα Ελληνικά και κατά την Ελληνική εκφορά σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Όχι το ουσιαστικό «διαλεκτική» αλλά το επίθετο διαλεκτικός».Το διαλέγεσθαι μας παραπέμπει στον Όμηρο.Και ο λόγος πρωτίστως στον Ηράκλειτο.Η διαλεκτική ανάγεται μέσω ουσιαστικοποιημένου επιθέτου δια λεκτός από το ρηματικό επίθετο λεκτός.Στο δια λέγομαι και μέσω αυτού στο λέγω από όπου απορρέουν ο λόγος και ο διάλογος.Το διαλέγομαι απαντά στον Όμηρο στην αρχαιότερη μαρτυρία της ελληνικής γραμματείας και του Ελληνικού λόγου σε πέντε χωρία της Ιλιάδος
Το πρώτο έχει ως ακολούθως:
 Λ Ιλιάδος 407
Μονάχος ο Οδυσσέας απόμεινε, του κονταριού ο τεχνίτης,
κανείς Αργίτης άλλος· όλοι τους στα πόδια το ‘χαν βάλει.
Βαρυγκομώντας τότε μίλησε στην πέρφανη καρδιά του:
«Τι θα γενώ; Κακό είναι, αλίμονο, μεγάλο, φοβισμένος
να φύγω ομπρός τους, μα χειρότερο να σκοτωθώ εδώ πέρα
μονάχος. Οι άλλοι Αργίτες σκόρπισαν από του Δία το χέρι.
Όμως γιατί η καρδιά μου κάθεται και τα αναδεύει ετούτα;
«αλλά τί μοι τα φίλος διελέξατο θυμός;»
Το ξέρω, μοναχά οι λιγόκαρδοι ξεκόβουν από τη μάχη’
μα όποιου το λέει η καρδιά, στον πόλεμο πρεπό ‘ναι να κρατήσει
αδείλιαστος μπορεί και σκότωσε, μπορεί και τον σκότωσαν.»

Το διαλέγομαι ως σημαντική πηγή περιέχει όπως είναι επόμενο πολύτιμες πληροφορίες για την έννοια της διαλεκτικής.

Το γεγονός δε της παντελούς απουσίας από την Οδύσσεια θέτει ορισμένο προβλήματα.
Πρόκειται άραγε για εξαντλητική χρήση ή μήπως για ενδεικτική χρήση;
Τα βιβλία όπως σαν άλλοι άνθρωποι έχουν την δική τους μοίρα.
Όποιος αποφασίζει να εισέλθει στον Όμηρο πρέπει να έχει υπ όψη του ότι δεν είναι εύκολη η έξοδος. 

Η διαλεκτική απολογία του Έρωτος, Έρως και Λόγος.

Το πρόβλημα των μεθόδων της διαλεκτικής  είναι πάντοτε  ένα πρόβλημα απουσίας  αλληλεπίδρασης ουσιαστικής.

Απουσιάζει το ομηρικώς σκέπτεσθαι και το ομηρικώς διαλέγεσθαι

διότι μόνο  «ομηρικά όντα»  ενσυνείδητα   δύνανται να το ποιούν.

Αστραία

Ομηρική Μαιευτική

Σωκράτης ο δημιουργός

Η γένεση της Ομηρικής  Μαιολογίας

Η μαιευτική ήταν η μέθοδος, η οποία, σε συνδυασμό με τη χρήση της ειρωνείας, αποτελούσε χαρακτηριστικό της σωκρατικής διδασκαλίας. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από τον συνομιλητή του.

Ουσιαστικά ο Σωκράτης επωμιζόταν το ρόλο της συνείδησης και μέσα από αυτή τη διαδικασία ερωταπαντήσεων δημιουργούσε ένα πνεύμα διαλόγου στη συζήτηση. Ο συνομιλητής λοιπόν απαντώντας σ’ αυτές τις ερωτήσεις έφτανε σε ένα συμπέρασμα -στην αλήθεια για τον Σωκράτη- από μόνος του. Η μέθοδος ονομάστηκε μαιευτική διότι όπως η μαία (επάγγελμα που έκανε και η Φαιναρέτη, μητέρα του Σωκράτη) φέρνει στον κόσμο το νεογνό έτσι και ο Σωκράτης ή ο εκάστοτε συνομιλητής που παίρνει το ρόλο της συνείδησης εξάγει από τον συνομιλητή του την αλήθεια. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

-Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο Λόγος Ερμής, αλλά ο συγγραφέας ποιος είναι;

Ποιο είναι το όνομα του η καταγωγή του;

Ο Οδυσσέας που έγραψε τα απομνημονεύματα του;

Ο Τηλέμαχος που έγραψε για τον πατέρα του;

Η Πηνελόπη που έγραψε για τους άνδρες της ζωής της;

Όποιος και να είναι πίσω από τον Όμηρο, ειδολογικός όρος ή ψευδώνυμο, βρίσκεται η Πολύχρωμη Σκέψη ενός Όντος που διηγείται τον Εαυτό του στον μεγάλο Ενιαυτό.

Ο Εύμαιος γόνιμος μαιευτής  , διηγείται στον Οδυσσέα την προσωπική του ιστορία μερικές φορές είναι και χαρά λέει να μιλάς για όλα αυτά ίσως μια μέθοδος αλχημιστική να τα κάψεις στην φωτιά όλα όσα σε πληγώσανε βαθιά, όταν λείπει ο ένας από τους 4 φρουρούς ειδικά.

Εύμαιος

Τα Ομηρικά Έπη  είναι αριστούργημα, παρθενών σοφίας,  μαιευτικής  σκέψης επιχειρηματολογίας ρητορίας και  υψηλού επιπέδου εκμαιευτικών διαλόγων, ερωτήσεων απαντήσεων  όπως   υπογραμμίζεται η μέθοδος αυτή  με το όνομα του βασικού πρωταγωνιστή του ΕΥΜΑΙΟΥ στον οποίον ο ποιητής απευθύνεται σε β΄ ενικό  δείχνοντας την συμπάθεια του και την οικειότητα με τρόπο ξεχωριστό.

Το πρόβλημα των μεθόδων της μαιευτικής  είναι ένα πρόβλημα  εσωτερικού μονολόγου κακής  εμμονής. «Κολάει» η βελόνα του σημείου αντίληψης και συναρμογής απουσία οιανδήποτε αληθείας και λογικής.

Τα Ομηρικά Έπη μας διδάσκουν  τον σωστό εσωτερικό διάλογο μονόλογο για να μπορούμε να κάνουμε τον εξωτερικό. Διαφορετικά  οι περισσότεροι  εξωτερικοί διάλογοι  των ανθρώπων αντιγράφουν τον Βλαντιμίρ Εστραγκόκ  σε θέατρο παραλόγου απελπιστικό περιμένοντας τον Γκοντό.

ΑΛΗΘΕΙΑ είναι να μπορείς να θυμηθείς. Είναι  η ΜΝΗΜΗ, προσωπική συλλογική κυτταρική.

Αστραία