Α ποφάσεις!
Σ’ένα κόσμο, όπου ο θάνατος είναι κυνηγός, φίλε μου,
δεν υπάρχει χρόνος για τύψεις ή αμφιβολίες.
Υπάρχει χρόνος μόνο για αποφάσεις.
Τίποτε δεν μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό από οτιδήποτε άλλο.
Σένα κόσμο όπου ο θάνατος είναι κυνηγός, δεν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες,
σημαντικές ή ασήμαντες αποφάσεις που παίρνει ο πολεμιστής,
μπροστά στον αναπόφευκτο θάνατό του.
Κάθε φορά, που ένας πολεμιστής αποφασίζει να κάνει κάτι, πρέπει να το ολοκληρώσει
Πρέπει όμως και να αναλάβει την ευθύνη αυτού που κάνει.
Άσχετα με το τι κάνει, πρέπει να ξέρει πρώτα γιατί το κάνει και
μετά να συνεχίσει το έργο του χωρίς τύψεις ή αμφιβολίες για αυτό…
Ο πολεμιστής εστιάζει την προσοχή του, στο κρίκο
που συνδέει τον ίδιο με τον… θάνατό του.
Χωρίς τύψεις λύπη ή ανησυχία, πρέπει να εστιάζει την προσοχή του στο γεγονός,
ότι δεν έχει αρκετό χρόνο και έτσι αφήνει τις πράξει του να ακολουθούν ανάλογη ροή.
Πρέπει να επιτρέπει στις πράξεις του ,
σε κάθε μια από αυτές να είναι η τελευταία πάνω στην γη.
Μόνο μ’αυτές τις προϋποθέσεις οι πράξεις του θα φέρουν μέσα τους την ενάρετη δύναμή τους.
Αλλιώς όσο ζει θα είναι οι πράξεις ενός ανόητου.
Ο θάνατός μας περιμένει, και αυτή η πράξη που τελούμε τώρα,
μπορεί να είναι η τελευταία μας πάνω στην γη, μάχη.
Ονομάζεται μάχη, γιατί είναι ένας αγώνας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν μιά διαδοχή πράξεων χωρίς αγώνα και σκέψη.
Αντίθετα ο πολεμιστής υπολογίζει το κάθε τι που κάνει.
Και εφ’όσον διαθέτει βαθιά γνώση του θανάτου του,
βαδίζει με σύνεση, λες και είναι η κάθε πράξη του η τελευταία πάνω στην γη μάχη.
Αντιμετωπίζει την τελευταία μάχη με τον σεβασμό που της αξίζει.
Είναι φυσικό λοιπόν να δώσει τον καλύτερο εαυτό του,
κάνοντας την τελευταία πράξη του, πάνω στην γη.
Ο θάνατός μας είναι ο μόνιμος σύντροφός μας.
βρίσκεται πάντοτε αριστερά μας και πίσω, σε απόσταση ενός τεντωμένου χεριού.
Είναι ο μόνος σοφός σύμβουλος του πολεμιστή.
Όποτε αισθάνεται ότι όλα πάνε στραβά και πρόκειται να εκμηδενιστεί,
μπορεί να στραφεί στον θάνατό του και να τον ρωτήσει,
αν τα πράγματα έχουν έτσι στα αλήθεια.
Ο θάνατός του θα του πει ότι κάνει λάθος και ότι τίποτα δεν έχει σημασία,
εκτός από το άγγισμα του.
Ο θάνατός του θα του πει:
Δεν σε έχω αγγίξει …ακόμη!
Αστραία 