Η Βουλή των Ευπείθηδων Υιών
Αντίνοος, γιος του Ευπείθη
Παρακολούθησα προχθές την κρίσιμη και ιστορική ψηφοφορία στην Βουλή για το νέο μνημόνιο και ήταν από τις λίγες φορές που ανοίγω τηλεόραση , αυτόν τον μεγάλο μνηστήρα τον ΚΤΗΣΙΠΠΟ, που με την εντολή του αρχιμνηστήρα του πονηρού πολιτικάντη κομματάνθρωπου ΕΥΡΥΜΑΧΟΥ, ρημάζει το μυαλό μας, και σκοτώνει τον ΟΔΥΣΣΕΑ σαν ΤΗΛΕΓΟΝΟΣ γιός της ΚΙΡΚΗΣ.
Λατρεύω τον σουρεαλισμό, σαν το τρίτο πόδι της όρνιθας που ζωγραφίζει η ανιψιά του κ. Κόυνερ για να μπορεί να πετάξει, σαν την μυστική υπέρβαση έλλογης φαντασίας, σαν την ποιητική ομηρικής κοσμογονίας με τον Όμηρο πρώτον διδάξαντα την υπερρεαλιστική φαντασμαγορική καλλιτεχνική δημιουργία.
Μου αρέσει ο Μπέκετ, τα σοφιστικά κοάν του που οδηγούν κατευθείαν στην φώτιση με τους καταπληκτικούς ΛΟΓΙΚΟΥΣ διαλόγους Βλαντιμίρ Εστραγκόν σε ένα ευφάνταστο σουρεαλιστικό κόσμο.
Όλοι μιλούν για ορθολογισμό σε ένα ΠΑΡΑΛΟΓΟ κόσμο και το θέαμα της βουλής και των αντιπροσώπων της ήταν τόσο, μα τόσο θλιβερό, αντινοϊκό και ευρυμαχικό με λόγια πτωχά, άψυχα, ψεύτικα, κοινότυπα, τετριμμένα, αμήχανα, αντιφατικά.
Δεν θα εστιαστώ στο χαμηλό επίπεδο των λόγων των βουλευτών, τις εκτός θέματος φλυαρίες τους, στις ανοησίες που λέγανε, στις κορώνες που ξεστομίσανε, στην ψευτιά τους, την ανηθικότητά τους, τον αμοραλισμό τους ,την φτώχεια της ψυχής τους, την ανεπάρκεια τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις βεβαίως, αλλά θα αναφερθώ στο θέμα που το τρίτο μνημόνιο αφορά.
Ύστερα από 6 μήνες διαπραγμάτευσης και δημοψηφίσματος, ο πρωθυπουργός δηλώνει πως έχει πέσει θύμα εκβιασμού κακών εταίρων, τους οποίους πρέπει να ευχαριστήσει, ο δε ,νέος υπουργός οικονομικών , δεν είναι σίγουρος πως κάνει το σωστό αλλά, δεν είχε άλλη επιλογή. Ο παλαιός υπουργός, την νήσσα ποιεί, ανύπαρκτος εν σιγή. Σε οξύμωρο σχήμα το νέο μνημόνιο το ψηφίζουν καγχάζοντας, οι παλαιοί μνημονιακοί νεκροθάφτες και απέχουν μερικοί κυβερνητιικοί, για να πληρωθεί το ένα κεφάλι του Γηρυόνη τέρατος το ΔΝΤ άμεσα και να τραφεί. και το άλλο, «οι τράπεζες» να ανακεφαλαιοποιηθεί.. Το τρίτο, η ΕΕ σαν νέος κύκλωπας θα φάει μερικούς ακόμη από τους συντρόφους του Οδυσσέα και την περιουσία τηςΕλλάδος με έδρα την σπηλιά του Λουξεμβούργου.
Η ιστορία όμως καταγράφει την παρουσία και την απουσία σε κάθε μαχητή, σε κάθε μάχη κάθε χρονική στιγμή, τα λόγια και τις πράξεις τους.
Ερωτώ ως απλός ΠΟΛΙΤΙΣ τα εξής:
Γνώριζε ο πρωθυπουργός την κατάσταση όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία και την διεκδίκησε; Σαφώς ναι. Είχε σκεφθεί πως θα την αντιμετωπίσει; Σαφώς όχι.
Για ποιον λόγο την ζήτησε, αφού δεν ήξερε τι θα την κάνει; Έλλειψη αυτογνωσίας, ναρκισσισμός, αυταρέσκεια και η γοητεία της εξουσίας;
Για να υπάρχει εκβιασμός υπάρχει και εκβιαζόμενος. Γιατί να είναι εκβιαζόμενος και ο λαός και ο πρωθυπουργός μιας χώρας;;;;;
Στην δημοκρατία υπάρχουν αδιέξοδα τελικά; Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν και να πείσουν ΕΥΠΕΙΘΗΔΕΣ τον λαό;
Σίγουρα το να είναι ένας καλός οικονομολόγος δεν σημαίνει πως είναι και καλός πολιτικός, αλλά οπωσδήποτε ένας καλός για την χώρα του πρώτος πολιτικός επιβάλλεται να είναι και καλός στρατηγός και όχι ένα αχυρένιος κομματάνθρωπος που άγεται και φέρεται από τους άθλιους εκβιαστές και τα γεγονότα που τον ξεπερνούν.
Συνεπώς δεν μπορεί να ισχυρίζεται κρυπτόμενος πίσω από τις λέξεις, πως τον εκβιάσανε, πως δεν το περίμενε , πως δεν ήξερε, παραδεχόμενος την πλήρη ανεπάρκεια του και ανικανότητα και επιπλέον να δίνει άλλοθι στις προηγούμενες κυβερνήσεις που ευθύνονται για αυτή την λεηλασία της έρημης χώρας να φλυαρούν,ΕΥΠΕΙΘΩΣ και ατυχώς.
Στο σύγχρονο οργελιανό κόσμο που το άσπρο γίνεται μαύρο, το κρέας βαπτίζεται ψάρι και ο γαίδαρος πετάει, θα έχουμε μια κανούργια ΘΡΗΣΚΕΙΑ να προσκυνούμε, την θρησκεία του ευρώ με αντίχριστο μπαμπούλα, την δραχμή και το λόμπυ της.
Έγινε δημοψήφισμα για να μπούμε στο Ευρώ; Ρωτήσανε τον λαό;
Πότε τον ρωτήσανε;
Όχι, δεν τον ρωτήσανε. Αυτόν τον λαό , η άθλια κομματοκρατία που διαφεντεύει αυτόν τον έρημο τόπο τόσα χρόνια, τον κρατάει αλυσσοδεμένο σαν τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ και του τρώει το συκώτι κάθε μέρα. Αυτός ο ΛΑΟΣ γέρος, ταλαιπωρημένος, σκυφτός κουρελιασμένος απελπισμένος απογοητευμένος παραιτημένος σκάβει στο κτήμα του, φροντίζει τα δένδρα του κοιτάζει τον ορίζοντα μήπως φανεί κανένα πλοίο στη Ιθάκη ΕΛΛΑΔΑ που να μεταφέρει τον γιο του τον ΟΔΥΣΣΕΑ , κλαίει βουλιάζει στην θλίψη, φοβάται την Ελπίδα, απαρνιέται την παρηγοριά και ζητάει αποδείξεις από τον ΕΠΗΡΙΤΟ που παρουσιάζεται μπροστά του με λόγια ΤΗΛΕΜΑΧΙΚΑ.
Ξέρεις την κληρονομιά σου;
Ξέρεις τα δένδρα του κήπου να μετράς;
Πόσα είναι;
Αυτά λέει ο ΛΑΕΡΤΗΣ και τον ΕΥΠΕΙΘΗ με τον γιο του, τον ΑΝΤΙΝΟΟ, με ένα δόρυ πτερόεντων ομηρικών λόγων διαπερνά μαζί με την ΣΟΦΙΑ των Ομηρικών Επών, την ΑΘΗΝΑ.
ὣς φάτο, Λαέρτης δ’ ἐχάρη καὶ μῦθον ἔειπε·
«τίς νύ μοι ἡμέρη ἥδε, θεοὶ φίλοι; ἦ μάλα χαίρω·
υἱός θ’ υἱωνός τ’ ἀρετῆς πέρι δῆριν ἔχουσι.»
τὸν δὲ παρισταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·
«ὦ Ἀρκεισιάδη, πάντων πολὺ φίλταθ’ ἑταίρων,
εὐξάμενος κούρῃ γλαυκώπιδι καὶ Διὶ πατρί,
αἶψα μάλ’ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος.»
ὣς φάτο, καί ῥ’ ἔμπνευσε μένος μέγα Παλλὰς Ἀθήνη. 520
εὐξάμενος δ’ ἄρ’ ἔπειτα Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
αἶψα μάλ’ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος
καὶ βάλεν Εὐπείθεα κόρυθος διὰ χαλκοπαρῄου.
ἡ δ’ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διαπρὸ δὲ εἴσατο χαλκός·
δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε’ ἐπ’ αὐτῷ.
ἐν δ’ ἔπεσον προμάχοισ’ Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱός,
τύπτον δὲ ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.
καί νύ κε δὴ πάντας ὄλεσαν καὶ θῆκαν ἀνόστους,
ΑΜΕΠΑΛΩΝ ΠΆΛΛΩΝ ΛΑΕΡΤΗΣ
….όπως τα χρόνια τα παλιά τα ομηρικά
από τα κτήματα της Ιθάκης
Αστραία
17 07 2015
Αστραία 