Peter Pan statue in Kensington Gardens,
Hyde Park in the City of Westminster in London, Great Britain.
» Όλα τα παιδιά ήταν κάποτε πουλιά, λέει η ιστορία, αλλά σύντομα ξεχνούν πώς να πετούν».
Η αειθαλής νεότητα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του γοητευτικού μικρού πρίγκιπα των πολύχρωμων παραμυθιών με το δεύτερο όνομα δανεισμένο από τον παράξενο θεό της Ελληνικής Μυθολογίας, τον Πάνα, γιο του Ερμή και της υφάντρας Πηνελόπης κατά μία εκδοχή του μύθου.
Οι ομοιότητες είναι πολλές με τον πατέρα Ερμή και ίσως, και με τον Οδυσσέα ως δισέγγονο του θεού.
Η διαφορά είναι μία και σημαντική. Η ενηλικίωση του, αυτή που προϋποθέτει την συνάντηση με τον Τηλέμαχο, όταν βγάζει τα γένια του. Είναι απαραίτητο να ενηλικιώνεται κανείς γιατί αυτό συνεπάγεται ωριμότητα και σοφία, μαζί με την επίγνωση καθώς και την μείωση του εγωισμού μαζί με την αλαζονεία. Όλα τα παιδιά ξεκινούν με ένα μεγάλο εγωισμό και με ανάγκες που θέλουν αμέσως να ικανοποιηθούν,όμως η ενηλικίωση, κουβαλά μαζί της, όχι μόνο δικαιώματα αλλά και και υποχρεώσεις. Όσο περισσότερα τα δικαιώματα, τόσο περισσότερες οι υποχρεώσεις, γεγονός που οι άνθρωποι με το σύνδρομο του ιπτάμενου Πήτερ Παν παραβλέπουν συστηματικά.
Παρ΄ όλα αυτά όμως, τα νεανικά καμώματα του ιπτάμενου τζέντλεμαν, όσο και να μεγαλώσει κανείς ηλικιακά δεν πρέπει ποτέ νεκρώσει την καρδιά του για χάρη της σοβαροφάνειας και να να πάψει να βλέπει τον κόσμο ΠΑΝτα με μια φρέσκια ματιά στη συνΠΑΝτική χώρα του ΠΑΝτότε.
«Εάν το να μεγαλώσω σημαίνει ότι πια θα το θεωρώ αναξιοπρεπές να ανέβω σε ένα δέντρο, τότε δεν θα μεγαλώσω ποτέ!», λέει ο Πίτερ Παν που έχει γίνει, μεταξύ άλλων, γνωστός για την ατάκα του: «Κάθε φορά που ένα παιδί λέει ότι δεν πιστεύει στις νεράιδες, υπάρχει κάπου μια νεράιδα που πεθαίνει».Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν, εκτός από ένα. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνουν… αυτή είναι η αρχή του τέλους».
Έτσι ξεκινά το διάσημο, κλασικό παραμύθι του James Barrie. «Πήτερ Παν»
Η αειθαλής νεότητα συνοδεύεται όχι μόνο με τη σοφία ,αλλά και με την αθωότητα.Γεράζουμε όταν την χάνουμε και γεράζουμε χωρίς σοφία, αποστεωμένοι και αποστεγωμένοι σε ένα κόσμο που έχουμε στραγγίξει και έχουμε στύψει σαν λεμονόκουπα με απληστία, χωρίς να έχουμε καταφέρει να αγγίξουμε απαλά με τρυφερότητα με μέτρο με γνώση και αυτογνωσία.
Ο Ερμής είναι μαζί με την Αθηνά, παρόντες στα Έπη τα Ομηρικά. Είναι στη πολικότητα των Τοξότη- Διδύμων. Είναι ο λόγος που μας κλέβει, αλλά και ο λόγος που μας ανυψώνει ως ανθρώπους διαχωρίζοντας μας από το το ζωικό βασίλειο.
Όταν ο νους Ερμής συναντά την Αθηνά σοφία, ο άνθρωπος κατακτά την αειθαλή νεότητα στου πολεμιστή την πεμπτουσία. Πετά τα κουρέλια της ζητιανιάς και νικά τα γηρατειά με ευθυγραμμιστική τοξοβολία.
Αστραία
09 06 2016
Αστραία 