Ίρος και Θερσίτης

Δεν φθάνει νάχεις στόχο πρέπει να ξέρεις και σημάδι

Άκου ζητιανάκο

εσύ που γυρίζεις από προφίλ σε προφίλ

από μπλογκ σε μπλογκ από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα  και γράφεις     βλακείες

εσύ που και στο δικό σου αναπαραγάγεις αναμεταδίδεις  ένα κίτρινο  τύπο και φθηνό κουτσομπολιό

χωρίς κανένα «Θέμα» πόσο ΙΡΟΣ είσαι είναι ομηρικώς γνωστό.

Εσύ που βρίζεις συνεχώς  τα κακώς κείμενα μιας καταχρηστικης εξουσίας

και θεωρείς πως αυτό που κάνεις είναι  » αγώνας» κα μάλιστα πληκτρολογίου

χωρίς κανένα  έργο ποιότητος πόσο ΘΕΡΣΙΤΗΣ είσαι  είναι  σε όλους  τους Ομηρικούς Ήρωες γνωστό.

Αλίμονο αν ο Αλέξανδρος καθόταν να βρίζει ολημερίς και ολονυκτίς  τον Δαρείο θα είχαμε όλοι  ΜΗΔΙΣΕΙ.

Άκου ανθρωπάκο βγάλε τον σκασμό για να ακουστεί και κάτι άλλο πιο ουσιαστικό.

Το πόσο σε περιφρονούν όλοι ακόμη  και οι μνηστήρες και οι αλαζονικοί άρχοντες

ελπίζω να σου έγινε αντιληπτό κα μπροστά μου να μη σε ξαναδώ.

Ο ποιμένας των λαών, σκηπτροφόρος ηγεμονικός Αγαμέμνων, ξεγελιέται στον αντικατοπτρισμό του καθρέφτη μέσα σε νήδυμο όνειρο του της δεύτερης προσοχής από το άγγελο του Διός γιατί παγιδεύεται στην εγωμανία του και την αρχομανία του.
Ο όμοιος με τον Δία στην σκέψη, Οδυσσεύς αμήχανος προς στιγμή σταματά για να διαλογιστεί με την Αθηνά. Κατόπιν παίρνει το σκήπτρο και αναλαμβάνει δράση ενωτική ,και όχι αρχηγική, υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα της ηγετικής αρχής στο στράτευμα της επιθετικής γραμμής.
Καλεί τους αρχηγούς να γυρίσουν πίσω να μη τα παρατήσουν και τους οπλαρχηγούς να μην υποταχθούν άναλκεις σε μια μοίρα αποδοχής καταφρόνησης ,δειλίας, απτόλεμης υποταγής.
Για δε τον ακριτομυθή Θερσίτη επιφυλάσσει ιδιαίτερο χτύπημα στην πλάτη με του λόγου του το ραβδί.
Θερσίτης , Ίρος.
Τα πιο ελεεινά πρόσωπα της Ιλιάδος και της Οδύσσειας.
Κουτσομπόληδες, χυδαιολόγοι ,γλοιώδεις , τζάμπα μάγκες, θρασύδειλοι κακεντρεχείς ζηλόφθονες, συκοφάντες, άνανδροι , ανόητα προκλητικοί ,ανίκανοι ,διαβρωτικοί ,καβγατζήδες, φασαριόζοι , εριδοποιοί , περιφερόμενοι ρακοσυλλέκτες σε βάση ευτελή και σε νοητική αντίληψη χαμηλή. . Το χειρότερο είδος ανθρώπου πάνω στην γη. Το πιο άσχημο, καθώς ο Όμηρος υπέρ τούτου, συνηγορεί.
Γιατί;
Γιατί φέρουν σαν ψυχική νόσο , την κουβαλούν σαν βαριά μόλυνση,την έννοια του ουτιδανού, του τιποτένιου, του αναξιοπρεπούς , του χαμερπούς και το απλωμένο χέρι της επαιτείας, της δειλίας και της μικρόψυχης κακίας.
Ο Οδυσσέας τους απεχθάνεται και τους περιφρονεί . Τους χτυπά εξοργισμένα μόλις τους δει.
Ποια είναι η διαφορά του ζητιάνου Οδυσσέα με την δική τους την ζητιανιά;
Μεγάλη.
Ο πολυμήχανος δεν αισθάνεται “ζητιάνος” , δεν είναι ένα ανδρείκελο. Είναι βασιλιάς, δεν τον ξεχνά αυτό, όρθιος και μαχητής στα εύκολα και στα δύσκολα , με ότι όπλα διαθέτει πολεμά. Έχει την θέση, την ψυχική δομή ενός “βασιλιά”
ότι ρούχα και αν φορά.
Μειώνοντας τον εγωκεντρισμό μεταμφιέζεται για τις ανάγκες ενός ρόλου αλλά , τα λόγια του οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του, η δράση και η αντίδραση του ,
η στρατηγική του ανήκουν σε ένα ευγενή άνθρωπο, αριστοκράτη και πραγματικό πολεμιστή που δεν εκπίπτει στην κατηγορία αυτή.
Αρχηγός των Κεφαλλήνιων και των άλλων γειτονικών Ιονίων νησιών με 12 κόκκινα πλοία , με τον κόκκινο μανδύα του παίρνει μέρος στην εκστρατεία αυτή παρ όλο που τον πόλεμο του κόκκινου πλανήτη Άρη θεού, καθόλου πολεμοχαρής δεν συμπαθεί.
Δυστυχώς ο τύπος του νεοέλληνα στον χαρακτήρα του άκοσμου Θερσίτη έχει εγκλωβιστεί και νιώθει ζητιάνος και παρακαλά για ένα κοκαλάκι στην ουρά χωρίς υπερηφάνεια και της ανδρείας την ουσιαστική παλικαριά.
Γυρεύει την ελευθερία του από άλλους και για μια ελεημοσύνη μνηστήρων και ένα δάνειο με δουλοπάροικους όρους , γελοίος, χρεωμένος Αρναίος στη πόρτα ενός παλατιού τους δυνάστες του παρακαλά και την τιμή του
σε εκποίηση ξεπουλά .

Να μη λένε Οδυσσέα , πατέρα του Τηλέμαχου αν σε ξαναβρώ να ανοηταίνεις θα σε αφήσω γυμνό με τις πληγές , φωνάζει στον Θερσίτη όταν αδυσώπητα τον χτυπά επειδή βρίζει τον αρχηγό ακόσμως και αμετροεπώς ο των Κεφαλλήνων, αρχηγός.
Καθίσταται εύλογη η απορία του ομηρικού θεατή:
Δεν είχε δικαίωμα να κρίνει τις πράξεις του στρατηγού ένας παρακατιανός;

Το  πρόβλημα των Ίρων και των Θερσιτών γύρω μας  είναι  ότι  ποτέ δεν έχουν θέση  ήθος   αισθητική 

και αυτό αποτελεί μεγάλη και για το διαδίκτυο και  όχι μόνο πληγή.

Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα