Αναπαραστάσεις και Παραστάσεις

Θέλω συμπέρασμα
πιο σίγουρο απ’ αυτό. Με την παράσταση θηλειά
θα πιάσω τη συνείδηση του βασιλιά.. Σαίξπηρ, Άμλετ

Αναπαραστάσεις   Παραστάσεων

Οι Βάκχες είναι τραγωδία του Ευριπίδη. Γράφτηκε το 407 π.Χ., όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου, και σκηνοθετήθηκε από το γιο του το 405 π.Χ. στην Αθήνα. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε (παίχτηκε) μετά τον θάνατο του δημιουργού της του Ευριπίδου.

Στο έργο του Ευριπίδη, συνυπάρχουν το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό στοιχείο. Είναι το μοναδικό έργο της αρχαιότητας, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος θεός, καθώς αυτό αποτελεί το δράμα του θεού, που είναι το δράμα του ανθρώπου. Δραματοποιούνται τα Θεοφάνια του Διόνυσου και εξανθρωπίζεται το θείο. Μια καινούργια θρησκεία απειλεί, μια νέα δύναμη εισχωρεί που θέλει να επιβάλει τη δική της λατρεία.

Ο Διόνυσος, γιος του Δία και της κόρης του Κάδμου Σεμέλης, φτάνει στη Θήβα με μορφή ανθρώπου, για να επιβάλει τη λατρεία του. Οι κόρες του Κάδμου αμφισβητούν τη θεϊκή του καταγωγή και τρελαίνονται από το θεό και ως Μαινάδες παρέμεναν στο Κιθαιρώνα. Ο Πενθέας, γιος της Αγαύης αποφασίζει να στραφεί ενάντια στις Μαινάδες. Συνέλαβε το Διόνυσο, αυτός ελευθερώθηκε και με σεισμό κατέστρεψε το παλάτι. Στη συνέχεια ο Πενθέας μεταμορφώνεται σε Μαινάδα, όταν έφτασε στο βουνό, οι μαινάδες με πρώτη τη μητέρα του τον διαμέλισαν. Η Αγαύη επιστρέφει θριαμβευτικά αλλά ο Κάδμος τη κάνει να συνειδητοποιήσει τι έπραξε. Το έργο κλείνει με την εμφάνιση του Διόνυσου ως θεού. Δεν υπάρχει πρόσωπο στο έργο που δεν θα μεταμορφωθεί, ο ίδιος ο θεός μεταμορφώνεται από ζώο σε θνητό, ο Πενθέας από βασιλιάς γίνεται μαινάδα, ηδονοβλεψίας, αδύναμο παιδί, ελάφι σφάγιο.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Η Αναπαράσταση μιας Οδυσσείας

Οι Μεταμορφώσεις του Διόνυσου στους Καθρέφτες της Ιστορίας μας διηγούνται τα παιγνίδια της καταθλιπτικής  εξουσίας.

Οι Μεταμορφώσεις του Πνεύματος του Νίτσε μας αποκαλύπτουν τα παιγνίδια του παιδιού στην άγια του κατάφαση.
Οι Μεταμορφώσεις της Τέχνης μας μεταμορφώνουν σε θεατές και ηθοποιούς έργων περιπέτειας δράσης σε  εξεγερτικούς ρυθμούς τεχνοτροπιών.
Οι Περιπέτειες των μεγάλων Έργων αφηγούνται τις μεταμορφώσεις του μεγάλου Όντος που διηγείται τον εαυτό του στο παιγνίδι της Σκιάς και του Φωτός.
Το πρόβλημα των μεθόδων μεταξύ   αντικείμενου και υποκειμένου των   διονυσιακών παραστάσεων   είναι πάντοτε ένα πρόβλημα συνειδητής παρατήρησης, μέθεξης και προσοχής που συνήθως απουσιάζει από την αντικειμενική  πλευρά του  υποκειμένου θεατή παρατηρητή στην παγκόσμια της Θεατρολογίας Σκηνή.

Το πρόβλημα των  αναπαραστάσεων είναι  ένα πρόβλημα  παραστάσεων και αυτών που πρέπει να παρίστανται.

ΜΕΘΕΞΗ  : επικοινωνία ανάμεσα στον αισθητό κόσμο και τον κόσμο των ιδεών

ΠΑΡΙΣΤΗΜΙ: εμφανίζομαι παρουσιάζομαι

 ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: εμφανίζει κάποιος οτιδήποτε μπροστά σε κάποιον, στο κοινό

 

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: η επανάληψη, υπερσυντέλικος  συντετελεσμένου γεγονότος  ως μήτηρ  μαθήσεως

«Ολάκερος ο κόσμος είναι ένα θέατρο, και όλοι εμείς,
γυναίκες κι άντρες, δεν είμαστε παρά ηθοποιοί».

Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Όπως σας αρέσει

Αστραία, Ιούνιος, 1, 2014